Italiaans eten

Eten, en dan met name gezamenlijk eten, is hier heel belangrijk. Er wordt veel tijd, geld en zorg besteed aan simpel aandoende maaltijden. Vervolgens wordt er veel tijd uitgetrokken voor het nuttigen van deze maaltijd. En dan het liefst in gezelschap.

Ik ga ervan uit dat dit één van de redenen is waarom ik zo vaak door Italianen word uitgenodigd om bij ze te komen eten. Niet door wildvreemden natuurlijk. Maar de Italianen die ik nog maar amper ken gaan wel veel sneller tot het uitnodigen over dan Nederlanders. Ze zijn hier gastvrijer denk ik; na een gesprek in de trein, of na twee lessen Nederlands, of na een weekje naast nieuwe buren: de “a proposito, vuoi cenare con noi”  – wordt alweer uitgesproken. Heerlijk (maar dat betekent dat ik ook een keer moet koken voor hen, oeps, ik ben nog maar net begonnen met de opleiding tot keukenprinses).

Die etentjes vind ik echt fantastisch. Niet alleen om het superlekkere eten, maar vooral voor de leuke gesprekken. Verschillende onderwerpen komen ter tafel en zo leer ik Italië nog beter kennen. En kan ik mijn beeld van het land verfijnen en bijstellen (Berlusconi, Prodi, bureaucratie). Maar ik kom er zo ook achter hoe Nederland bekend staat; Nederland is volgens de Italianen een goed land om te wonen, er wonen veel Italianen, er is geen criminaliteit, het eten is zozo en iedereen zit altijd binnen.

Dit zijn natuurlijk stereotypen. Maar soms gaan de gesprekken verder. Over de verschillen tussen Nederland en Italië in opleidingsprogramma, (in)stabiele politiek, de rol van religie in het dagelijks leven, de economie en de werkhouding, de interregionale verhoudingen, immigranten, buitenlandpolitiek, belastingen, zelfontplooiing, individualisme. Ik vind het heerlijk om met Italianen over dit soort onderwerpen te babbelen en er zo achter te komen wat nou zo Nederlands (aan mij) is en hoe anderen tegen dingen aankijken.

Ik voel me bevoorrecht dat ik dit zo mee kan maken. Dus iedereen die nog twijfelt over een studieperiode in het buitenland (vriendje niet zien, bijbaan kwijt, kost veel geld): doe het gewoon. Het is de ervaring van je leven en het maakt je zeker rijker!