Camera con vista

De regen drupte steeds harder op het schuine dakraam, de donder volgde de bliksem snel op. De dikke bruine houten balken van het dak maakten het beeld compleet; mijn eerste nacht in mijn nieuwe kamer op het platteland had wel iets spannends. De komende maand mag ik in deze prachtige Bed&Breakfast verblijven. De Locanda Camera con vista verhuurt namelijk zijn vijf kamers ook per maand tegen een speciale prijs. En mijn kamer heeft inderdaad een “vista”: Ik heb uitzicht over een groot grasveld waar een lief Bernard Sennen-teefje rondloopt en waar ik Vulcan kan laten rondrennen als ik naar de taalcursus ga.

Het huis ligt op een heuvel zodat je, met een verrekijker, de zee kunt zien. Aan de andere kant van het huis, waar ik in de zon geniet van mijn ontbijt, kijk ik uit over de voorlopers van de Apennijnen, die ik gisteren met Vulcan heb beklommen. Ik deel het huis (en dus ook de keuken) met een oogarts met angst voor honden en met een versierderige verkoper van advertentieruimte in de gouden gids. Een aparte combi dus. Ze zijn hier alleen doordeweeks en nodigen mij continu uit voor een gezamenlijke maaltijd. Als zij maar koken, vind ik alles best.

Inmiddels heb ik mij als Erasmus-student ingeschreven voor het academisch jaar in Italië en de bijbehorende taalcursus. Dit ging allemaal verbazingwekkend soepel. De Ufficio voor internationale studentenzaken opende op tijd, kon mijn dossier zo vinden en had alle papieren op orde. Binnen een kwartier stond ik alweer buiten in het prachtige oude gebouw met hoge plafonds, fresco’s aan de wand en glas-in-lood-ramen. Heerlijk hier! De taalcursus is een week opgeschoven, de reden hiervan is niet helemaal duidelijk. Maar ik vind alles best. Ik ga nog even genieten van de omgeving, me een beetje settelen en me op laten slurpen door het Italiaanse leven. Voorlopig gaat dat nog prima. A presto!